NC ตอนที่ 21 : LOSE CONTROL. [บนฝากระโปรงรถ]

“ทะ… ทำบนรถมั้ยครับ” วิคเตอร์ยิ้มมุมปากแล้วตอบเสียงแหบ

“มันแคบไป แต่ถ้านายอยากลอง ไว้วันหน้าละกันนะ วันนี้ขอบนนี้ก่อน” เขาก้มลงมาจูบผมอีกรอบ จูบอย่างรุนแรงด้วยลิ้นที่กวาดไปทั่วโพรงปากเร็วๆ แล้วผละออก ก่อนจะก้มลงมาใช้ลิ้นเลียไปรอบคอ ทำเอาผมต้องแอ่นตัว แหงนคอรับสัมผัสของเขาด้วยความเสียวซ่าน

“ฮ่ะ…” ผมผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ เพราะทนเสียวแทบไม่ไหวกับลิ้นที่ละเลงไปทั่วคอแบบนี้ วิคเตอร์เลียอยู่สักพักเขาก็เด้งตัวออกไปเร็วๆ ทิ้งให้ผมนอนหอบ มือสองข้างถูกรวบด้วยเข็มขัดอยู่เหนือหัว วิคเตอร์คาบห่อถุงยางอนามัยไว้ในปาก ใช้มือปลดตะขอกางเกงยีนส์ของผม ดึงมันลงอย่างรวดเร็วจนเหลือแต่กางเกงชั้นใน แต่ยังไม่ทันไรเขาก็ดึงมันออกไปพร้อมกับกางยีนส์

ผมหน้าแดงแปร๊ด เพราะแมทน้อยมันแข็งชูชันด้วยแรงอารมณ์ วิคเตอร์ยิ้มหื่นอย่างชอบใจ ลุกขึ้นยืนพร้อมๆ กับดันขาผมให้กลับไปวางอ้าตั้งฉากเป็นรูปตัวเอ็มตามเดิม เขาเอากางเกงยีนส์ผมวางไว้ข้างๆ หยิบห่อถุงยางออกจากปากมาถือไว้ แล้วใช้สองมือดันชายเสื้อผมขึ้นมากองไว้ที่อก ก้มลงมาดูดดึงเม็ดสีน้ำตาลที่อกซ้าย ผมกัดริมฝีปากล่างแน่น ความเสียวแล่นไปทั่วใต้วงแขน พยายามยกแขนขึ้นเพราะเสียวจัด แต่วิคเตอร์แค่ใช้มือซ้ายผลักมันลงที่เดิม ดูดเน้นๆ ที่หัวนมหนักๆ ดูดจนมันเริ่มปนไปด้วยความเจ็บและความเสียว

“อ๊ะ… อ๊า… โอ๊ย…” ผมครางไม่เป็นภาษา รู้สึกชุ่มฉ่ำที่ยอดอกข้างซ้าย เขาทรมานผมอยู่อีกครู่หนึ่งก่อนจะดันตัวขึ้น ริมฝีปากผมเผยอ แหงนหน้ามองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์เช่นกัน เขาฉีกห่อถุงยางอนามัยออก หยิบถุงยางสีใสออกมา ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ด้วยมือเดียว ดึงมันลงไปไว้ที่เข่าพร้อมกางเกงในเนื้อดี แล้วเขาก็เอาถุงยางใส่เข้าไปให้กับความเป็นชายของเขาที่ขยายใหญ่จนมีขนาดใหญ่โต

ใหญ่จนผมเริ่มใจไม่ดี

“คะ… คุณเรย์มอนด์… ผมกลัว… มันใหญ่…” วิคเตอร์ยิ้มขบขันเล็กน้อย แล้วใช้มือขวาป้ายน้ำลายจากปากเขามาทาที่ทางเข้านุ่มนิ่มของผมที่ไม่เคยโดนมาก่อน ลมหายใจผมสะดุดเพียงแค่เขาเอาน้ำลายมาแตะและไล้วนเบาๆ เขาเอามือไปป้ายน้ำลายมาเพิ่มและเอามาทาที่เดิม วนไปวนมาจนผมเริ่มหายใจเบาลง ตอนนั้นเองที่เขาดันความแข็งของเขาเข้ามาในช่องทางของผม จนผมผวาเฮือก

“โอ๊ย! ฮะ… เฮือก… อื้อออ…” ผมหลับตาแน่นด้วยความเจ็บปวด กัดริมฝีปากล่างแน่นจนเจ็บ แต่ไม่เจ็บเท่าที่อะไรใหญ่ๆ และยาวๆ นั่นทิ่มค้างอยู่ด้านใน มันจุกไปทั่วท้องน้อยเหมือนไส้ภายในจะขาด

“ไม่เป็นไรนะ… ใจเย็นๆ… อย่าเกร็ง ฉันจะไม่ทำให้นายเจ็บ ฉันสัญญา” เขาก้มลงมากระซิบที่ข้างหูซ้ายผมเบาๆ พร้อมกับจูบไปที่แก้ม ที่ขมับ และยกมือขวาขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ ราวกับเป็นการปลอบโยน ผมค่อยๆ ปรับลมหายใจเข้าออกให้ช้าลงและช้าลง แต่ก็ยังคงเจ็บอยู่ดี ขนาดแค่เขาคาไว้ผมยังร้าวขนาดนี้ ถ้าเขาขยับเมื่อไหร่ ผมคงตายแน่ๆ

วิคเตอร์ประกบปากผม ใช้ลิ้นไล้วนไปมากับลิ้นผมเบาๆ ผมปล่อยให้เขานำทางไปเรื่อยๆ ช้าๆ จนรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น และในจังหวะนั้นเองเขาก็กระแทกเอวเข้ามาอย่างแรง ผมนิ่วหน้าและจะหันหน้าหนีเขา แต่วิคเตอร์กดปากลงมาจนปิดปากผมแน่นเป็นการล็อคไว้ไม่ให้หันหนี ลิ้นเขายังคงเกี่ยวกระหวัดลิ้นผมไปมา ช่วงล่างก็ขยับเข้าออกช้าๆ แต่ว่ากระแทกหนักทุกครั้ง

“อึ๊…อึ๊…อื้อออ…อื้อ…” ผมถูกเขาปิดปากโดยใช้ลิ้นเป็นตัวปลอบโยน เลยได้แต่ร้องอยู่ในลำคอไม่สามารถเปล่งเสียงดังออกมาได้ เข้าใช้แขนค้ำร่างเขาไว้และขยับสะโพกเข้าออก ตอนออกไม่เท่าไหร่แต่ตอนเขากระแทกกลับเข้ามา เล่นเอาผมจุกไปทั้งท้องน้อย เขากระแทกความแข็งขืนของเขาเข้าออกช้าๆ แต่รุนแรงแบบนี้อีกสักพัก จนผมเริ่มรู้สึกอ่อนยวบยาบแม้กระทั่งลิ้นก็ไม่สามารถกระหวัดโต้เขาได้อีกต่อไป วิคเตอร์เลยผละออกช้าๆ มาสบตากับผมด้วยสายตาหยาดเยิ้ม พร้อมส่งรอยยิ้มหวานๆ มาให้ แต่ผมไม่รู้เลยว่านั่นมันคือรอยยิ้มหลอกเด็กชัดๆ เพราะหลังจากนั้นเขาก็เร่งจังหวะ รัวสะโพกเข้ามาจนผมหน้าเหยเก อ้าปากด้วยความจุกเสียด แสบและเสียวไปพร้อมๆ กัน

ปับ! ปับ! ปับ! ปับ! ปับ!

“อะ! อะ! อะ! อะ! อะ! อะ!” ตัวผมโยกขึ้นลงไปกับฝากระโปรงรถตามจังหวะกระแทกของเขาที่รัวเร็ว เขารัวจนผมตัวสั่นคลอนรุนแรง จนผมต้องยกแขนอันอ่อนแรงขึ้นมาเพื่อจะคล้องคอเขา วิคเตอร์ก้มหัวลงมาให้ผมคล้องแขนที่โดนเข็มขัดมัดข้อมือสองข้างรวมกันไว้เพื่อคล้องรอบคอเขา และเมื่อผมทำแบบนี้ วิคเตอร์ก็ยิ่งเร่งสะโพกเข้าออกรัวๆ จนผมต้องขมวดคิ้วด้วยความเสียดแสบที่เกิดขึ้นในช่องทางด้านหลัง

“เอ้อ! อั่ก!” มันเจ็บเหมือนว่าตรงนั้นจะฉีกขาดออกจากกัน ความแสบร้อนสาดไปทั่วช่องทางอ่อนนุ่ม ยิ่งเจอกับอาวุธของวิคเตอร์ที่เป็นไซส์ฝรั่งแบบนี้ มันยิ่งทำให้รู้สึกทรมาน แต่ในความทรมานมันก็มีความเสียว ความซ่านที่แล่นมาปลอบประโลมร่างกายและจิตใจ

ผมขาสั่นเพราะความเจ็บและความเมื่อย จนขาจะร่วงกองไปกับพื้นฝากระโปรงรถ แต่วิคเตอร์ก็ใช้สองมือจับขาผมขึ้นมาตั้งฉากตามเดิมทั้งที่สะโพกเขาก็ยังขยับไม่หยุด เขาใช้สองมือจับข้อเท้าผมไว้ไม่ให้เท้าผมร่วงราบไปกับกระโปรงรถ

“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ อา… yeah” เสียงเขาหายใจหอบเบาๆ และครางอย่างสุขใจ เขากัดฟันแน่นยามที่ทางเข้าของผมมันตอดรัดกับลูกชายเขา วิคเตอร์หลับตาด้วยความเสียว กระแทกสะโพกเข้าออก ตอนออก ออกไปแค่ครึ่ง แต่ตอนกลับเข้ามา เขากระแทกกลับเข้าไปสุดลำ ทำเอาผมจุก จนต้องนิ่วหน้า

เอี๊ยด~ เอี๊ยด~ เอี๊ยด~

เสียงเนื้อตรงแก้มก้นทั้งสองข้างของผมเสียดสีกับฝากระโปรงรถ ซึ่งแก้มก้นนั้นโยกไหวไปตามแรงขับเคลื่อนของผู้ชายร่างยักษ์ที่กำลังสีหน้าเมามันส์กับการแทงเข้าแทงออกในร่างผม

“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!” ผมร้องเสียงหลงปานจะขาดใจ เพราะมันทั้งเจ็บทั้งเสียว มันคับแน่น มันบีบรัดความใหญ่ของเขา แต่เขาก็ยังขยับเข้าไปในความรัดแน่นอันนั้นอย่างไม่ยอมออมแรงสะโพกเลยแม้แต่นิด

“ร้องดังระวังคนอื่นได้ยินนะ” เขากระซิบอย่างหยอกล้อข้างหูผม แล้วจูบที่ขมับแรงๆ หนึ่งที ผมเลยต้องกัดฟันเพื่อกลั้นเสียงร้องของตัวเอง ทั้งที่อยากร้องระบายความเจ็บนี้ออกมาใจจะขาด

“ผะ… ผมไม่ไหวแล้ว ผมเจ็บ…” ผมครางออกมา ตอนนี้ผมเจ็บมาก แสบตรงช่องทางหลังไปหมด ขาก็สั่นจนแทบจะตั้งฉากไม่อยู่ ดีที่ได้วิคเตอร์จับข้อท้าเอาไว้ให้

“ฮืมมม… อีกนิดนะ” วิคเตอร์คำราม แล้วเร่งจังหวะสวนสะโพกจนตัวผมสั่นคลอนอย่างรุนแรงกว่าเดิม แลมเบอร์กินีสีเทาวาววับก็โยกสั่นไหวอย่างรุนแรงตามแรงกระแทกของวิคเตอร์ ผมหลับตาแน่นด้วยความเจ็บแสบแล้วครางไม่เป็นภาษา

“โอ๊ว… อ๊ะ… โอววว…” ผมก้มลงกัดไหล่ซ้ายวิคเตอร์เพื่อห้ามเสียงตัวเอง อีกฝ่ายคำรามในลำคอเสียงดัง จังหวะสะโพกยังคงโยกเข้าออกอย่างเร็วโดยไม่ลดลงเลยแม้แต่นิด

“อูวว…ซู๊ดดด…” เขาสูดปากด้วยความเสียว ใบหน้าบิดเบี้ยวตามแรงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นไม่หยุด เขาสวนสะโพกเข้าไปในร่างผมอีกสามสี่ทีก่อนที่ร่างเขาจะกระตุกจนเกร็งไปทั้งตัว

“fuckkkk!”เขาครางเสียงต่ำ เหงื่อไหลท่วมใบหน้า กล้ามเนื้อทุกส่วนเกร็งไปหมดเพราะแรงกระตุกที่ปลดปล่อยจุดสุดยอดออกมา ผมครางเสียงอ่อนจนแทบจะเป็นเสียงแผ่วๆ เพราะรู้สึกหมดแรง เหมือนโดนสูบแรงออกไปจากร่างกาย

วิคเตอร์แช่อาวุธของเขาที่ยังแข็งตัวไว้ข้างในตัวผมสักพัก ก่อนจะค่อยๆ ถอนออกช้าๆ ผมครางด้วยความเจ็บเบาๆ ตอนเขาดึงออก วิคเตอร์จูบที่ขมับซ้ายผมหนึ่งที

“Finally, you are mine. (เป็นของฉันจนได้นะ)” เขาผละจากขมับมามองหน้าผมแล้วยิ้มให้ ผมพยายามยิ้มตอบกลับไป แต่ก็เป็นแค่รอยยิ้มอันอ่อนระโหยโรยแรง

กลับไปอ่านต่อและเม้นต์ได้ที่

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1249884&chapter=24